ارزیابی بیماران مبتلا به کهیر مزمن در مراجعه کنندگان به درمانگاه آلرژی بیمارستان ولیعصر زنجان

چکیده   زمینه و هدف: کهیر یکی از مشکلاتی است که شیوع بالایی دارد. در صورتی که بیش از 6 هفته تداوم یابد کهیر مزمن نامیده می شود. عوامل مختلفی در ایجاد آن دخالت دارد و نقش این عوامل در مطالعات مختلف متفاوت است. هدف از این مطالعه بررسی نقش عوامل شناخته شده و میزان پاسخ به درمان در بیماران دچار کهیر مزمن می باشد.   روش بررسی: در این مطالعه کلیه بیماران مبتلا به کهیر مزمن مراجعه کننده به درمانگاه آلرژی بیمارستان ولی عصر شهر زنجان طی سالهای 86-1383 مورد بررسی قرار گرفتند. همراه با گرفتن شرح حال دقیق و معاینه کامل، آزمایشات معمول شامل اندازه گیری آنزیم های کبدی، هورمون های تیروئیدی، ige سرمی، اندازه گیری کمپلمان، بیماری های بافت همبند، آزمایش مدفوع در سه نوبت، آنالیز ادرار و در موارد شدید آزمایش تکمیلی تر و نمونه برداری از ضایعات انجام شد. میزان پاسخ به درمان در طی 2 هفته و 2 ماه بعد از درمان ارزیابی شد. یافته ها با استفاده از نرم افزار spss و با استفاده از آزمون کای دو مورد ارزیابی قرار گرفت.   یافته ها: از 160 بیمار مورد بررسی (108 زن و 52 مرد در سنین 70 – 4 سال)، 75 نفر (875/46%) کهیر ایدیوپاتیک، 25 نفر (9/19%) آتوپی و 25 نفر (625/15%) کهیر فیزیکی داشتند. میزان پاسخ به درمان متداول با آنتی هیستامین ها در بیش از 80 درصد بیماران مشاهده شد. نتیجه گیری: در این مطالعه همانند سایر مطالعات کهیر ایدیوپاتیک شایع ترین شکل بیماری را تشکیل می دهد. هر چند در مقایسه با مطالعات دیگر شیوع کمتری دارد. ارتباط واضحی بین غذاها و داروها نیز با بیماری یافت نشد. میزان پاسخ به درمان با آنتی هیستامین های جدید بسیار بالا بود.